معنی اذراع | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

اذراع. [ اِ ] ( ع مص ) اذراع بقره؛ گوساله زادن ماده گاو. || صاحب گوساله شدن گاو. || بابچه شدن گاو دشتی. ( تاج المصادر بیهقی ). || اذراع در کلام؛ پر گفتن و افراط کردن در آن. ( تاج المصادر بیهقی ). || بسیار شدن سخن. || قبض به ذراع. بذراع و آرش گرفتن. || اخراج. بیرون کردن: اذراع از زیر جبه؛ بیرون کردن ذراع از زیر آن. || طمع کردن.
اذراع. [ اِذْ ذِ ] ( ع مص ) اذراع ذراعین از تحت جبه؛ بیرون کردن دو ذراع از زیر آن.

گزارش محتوای نامناسب