لغت نامه دهخدا ( کاثعة ) کاثعة. [ ث ِ ع َ ] ( ع ص ) شفةٌکاثعةٌ؛ لب سرخ یا ستبر پر از خون و لثةٌ کاثعةٌ کذلک. و شفةٌ کاثعةٌ باثعةٌ؛ لب ستبر. ( منتهی الارب ).
