لغت نامه دهخدا ( هبوة ) هبوة. [ هََ وَ ] ( ع اِ ) گرد خاک و تیرگی. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( معجم متن اللغة ) ( اقرب الموارد ). ج، هَبَوات. ( معجم متن اللغة ) ( اقرب الموارد )، اهباء. ( معجم متن اللغة ).
