ناسزه به معنای پول قلب یا پول نامرغوب و ناتمام عیار است. به عبارت دیگر، این نوع پول از استانداردها و معیارهای تعیین‌شده پیروی نمی‌کند و ارزش واقعی ندارد. این اصطلاح معمولاً در ادبیات فارسی و به ویژه در فرهنگ‌نامه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. ناسزه به پول ناخالص، تقلبی یا کم‌عیار گفته می‌شود که ارزش واقعی ندارد. این کلمه از ریشهٔ عربی سَزَّ به معنای پیراستن و خالص کردن، گرفته شده و ناسَزَه به معنای ناپیراسته یا ناخالص است. در گذشته برای سکه‌هایی به کار می‌رفت که عیار طلا یا نقرهٔ آنها کمتر از استاندارد بود. برخلاف پول معتبر، ناسزه در بازارهای رسمی پذیرفته نمی‌شد و اغلب در معاملات غیررسمی ردوبدل می‌گشت. گاه در شعر و نثر فارسی به‌صورت استعاری برای اشاره به چیزهای بی‌ارزش یا ناپاک استفاده شده است. واژه‌های مترادف یا نزدیک به آن شامل پول قلب، سکهٔ ناقص، و زرِ ناتمام است. این واژه امروز کمتر استفاده می‌شود، ولی در متون تاریخی و فرهنگی همچنان دیده می‌شود.
