لغت نامه دهخدا لاقطالقطن. [ ق ِ طُل ْ ق ُ ] ( ع اِ مرکب ) رنگش مانند پنبه سفید است که پنبه و رکو را بخود کشد آن را در رمل حل کرده بر مس مالند رنگش چون نقره شود. ( نزهةالقلوب ).
