قواعل

لغت نامه دهخدا

قواعل. [ ق َ ع ِ ] ( ع ص، اِ ) ج ِ قاعلة. کوههای دراز بلند. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
قواعل. [ ق َ ع ِ ] ( اِخ ) موضعی است در جبل. امروءالقیس در اشعار خود از آن یاد کند. رجوع به معجم البلدان شود.

گزارش محتوای نامناسب