لغت نامه دهخدا قبلاء. [ ق َ ] ( ع ص ) مؤنث اقبل. گویند: امراءة قبلاء؛ زن کج چشم چندان که گوئی بسوی بینی خود نگاه میکند. شاة قبلاء؛ گوسپندی که سرونش بر روی وی خمیده باشد. ( ناظم الاطباء ). ج، قُبل. ( ناظم الاطباء ).
