کج چشم

آتشِ غیرتِ عشق آمد و اغیار بسوخت چشم‌بازی که نبیند بجز از یار کجاست

محو کرد از گریه شادی رگ ابر بهار چشم تا برهم زدم نام و نشان توبه ام

بی‌آب درین بادیه یک گام نرفتیم هر نقش قدم در ره او چشم تری داشت

چند در آتش و آب از دل و چشم تر و خشک کاش یکباره هم این اشک و هم آن آه شود

(مادر لباس فقر اسیری ز چشم غیر) (دایم نهان چو گنج بویرانه بوده ایم)