لغت نامه دهخدا خوشجانی. [ خوَش ْ / خُش ْ ]( حامص مرکب ) خوشکامی. خوشحالی. خوشدلی: اگر بدیدمی آن هردو مونس جان رابدی ز دیدنشان خوشدلی و خوشجانی.سوزنی.
