لغت نامه دهخدا جارچیان جزایری انداز. [ ن ِ ج َ ی ِ اَ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) جماعتی از مستخدمین دیوان دوره صفویه که تحت نظر وزیر سردار غلامان انجام وظیفه میکرده اند. ( تذکرة الملوک چ 2 ص 38 ). و رجوع به کتاب مذکور شود.
