هبیر به معنای زمینی است که در اطرافش ارتفاعاتی وجود دارد و به طور کلی به زمین‌های هموار اشاره دارد. این اصطلاح از منابع مختلفی مانند منتهی الارب و ناظم الاطباء آمده است. همچنین، هبیر می‌تواند به زمینی پست و هموار اشاره کند که اطرافش برآمدگی‌هایی دارد، همانطور که در معجم متن اللغة و اقرب الموارد آمده است. جمع این کلمه به صورت هُبر و اَهبِرَة است. علاوه بر این، هبیر به ریگ‌های هموار و پست نیز اطلاق می‌شود. به‌طور کلی، واژه هبیر به نوعی زمین اشاره دارد که ویژگی‌های خاصی دارد و در زبان عربی به توصیف زمین‌های مختلف به کار می‌رود. این تنوع در معانی نشان‌دهنده غنای زبان عربی و دقت در توصیف پدیده‌های طبیعی است.
