لغت نامه دهخدا الخص. [ اَ خ َ ] ( ع ص ) مرد گوشت گرفته بام چشم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). آنکه پلک بالایی چشم او گوشت گرفته باشد. ( از اقرب الموارد ). مؤنث آن لَخصاء. ( اقرب الموارد ). || مرد آماسیده اطراف چشم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). آنکه پیرامون چشم او آماسیده باشد. ( از اقرب الموارد ).
