واژه شهرت در زبان فارسی به معنای معروفیت یا شناخته‌شدگی است و به ویژگی یا حالتی اشاره دارد که بر اساس آن یک فرد، گروه، یا مکان به خاطر ویژگی‌ها، دستاوردها، یا عملکردهای خاص خود در میان مردم شناخته می‌شود.
انواع شهرت:
مثبت: زمانی که فرد یا موضوع به خاطر ویژگی‌های خوب، دستاوردهای مثبت یا رفتارهای پسندیده شناخته می‌شود. به عنوان مثال، یک هنرمند به خاطر آثارش یا یک دانشمند به خاطر تحقیقاتش شهرت مثبت دارد.
منفی: زمانی که فرد یا موضوع به خاطر ویژگی‌های منفی، رفتارهای ناپسند یا جنجال‌ها شناخته می‌شود. به عنوان مثال، یک فرد ممکن است به خاطر رفتارهای ناپسند یا جنجال‌های اجتماعی معروفیت منفی پیدا کند.
عوامل مؤثر:
رسانه‌ها: رسانه‌ها نقش مهمی در شکل‌گیری و تغییر شهرت افراد و موضوعات دارند. اخبار، مقالات و شبکه‌های اجتماعی می‌توانند تأثیر زیادی بر معروفیت یک فرد یا برند داشته باشند.
عملکرد و رفتار: عملکرد فرد یا سازمان در زمینه‌های مختلف، از جمله اخلاق، کیفیت کار و تعاملات اجتماعی می‌تواند بر شناخته شدن آن‌ها تأثیر بگذارد.
