پشت شهیدان

در حشر، نخیزند شهیدان محبت؛ از جا، مگر آن لحظه که فرمان تو یابند

در خون من مشو، که بخون شسته‌ام دورخ بی تو، به حق خون شهیدان کربلا

چو تیغ بر کمر آن باده نوش می آید زمین ز خون شهیدان به جوش می آید

حنا به آن کف پا رو به رو نشد هرگز بسی به خون شهیدان کربلا جوشید

به گلشنی ‌که شهیدان شوق بیدادند جفاست بر گل زخمی که خون‌بها نشود

بر شهیدان پرتو منت گرانی می کند لاله خونین کفن دارد ز خود شمع مزار