ملاعبدالقادر همه وند

نه فضولیست همین واقف رسوایی من همه دانند که رسوای جهانم بی تو

حریفان فرومانده نومید و پست همه نیمه‌جان و همه نیمه‌مست

عزت اهل وفا، فرض بود بر همه کس کاش گویند که دستم ز قفا بگشایند

هر که گدای او بود پادشهست بر همه شه چه بُود که پادشه بر در او بود گدا

می ندانم هیچ تا دانسته ام ور همه دانم کجا دانسته ام

همه نظّاره تا خود را بسوزم وجودِ نیک و بد را هم بسوزم