دانشنامه اسلامی
مأمورٌبه مشروط، مقابل مأمورٌبه مطلق (شرط) بوده و به فعلی گفته می شود که همه افراد ماهیت را شامل نمی شود، بلکه برخی از افراد آن را که دارای خصوصیتی ویژه است، در بر می گیرد؛ بنابراین، ایجاد افرادی از ماهیت که دارای شرط خاصی است موجب سقوط امر مولا می گردد، و اگر مأمور فرد دیگری را به جا آورد، امر مولا را امتثال ننموده و بر آن ثواب مترتب نیست، مانند: نماز که مشروط به قصد قربت است.به بیان دیگر، مأمورٌبه مشروط، نوعی از مأموربه است که تعلق امر به آن، به وجود چیز دیگری مشروط است، مانند: حج نسبت به استطاعت، که تعلق امر به حج و وجوب آن بر مکلف، به استطاعت وی مشروط است.
[ویکی فقه] مأمورٌبه مشروط، فعل مورد طلب با شرایط خاص می باشد.
مأمورٌبه مشروط، مقابل مأمورٌبه مطلق (شرط) بوده و به فعلی گفته می شود که همه افراد ماهیت را شامل نمی شود، بلکه برخی از افراد آن را که دارای خصوصیتی ویژه است، در بر می گیرد؛ بنابراین، ایجاد افرادی از ماهیت که دارای شرط خاصی است موجب سقوط امر مولا می گردد، و اگر مأمور فرد دیگری را به جا آورد، امر مولا را امتثال ننموده و بر آن ثواب مترتب نیست، مانند: نماز که مشروط به قصد قربت است.به بیان دیگر، مأمورٌبه مشروط، نوعی از مأموربه است که تعلق امر به آن، به وجود چیز دیگری مشروط است، مانند: حج نسبت به استطاعت، که تعلق امر به حج و وجوب آن بر مکلف، به استطاعت وی مشروط است.
عناوین مرتبط
۱. ↑ المحکم فی اصول الفقه، حکیم، محمد سعید، ج۱، ص۳۲۵.
...
