ماست سویا

نیست بخل، از دورباش بی نیازیهای ماست نعمت خود را اگر از ما جهان دارد دریغ

این هستی ما از می نابست نه از ماست آن گونه چو مامست و خرابست نه از ماست

چشمش بزلف میگفت تو نافه من غزالم با این اثر که در ماست آهو کجا ختا کو

ظل ممدود سر زلف تو چون بر سر ماست ز آفتاب رخت ای جان همه نور است و صفاست

6 توجّه به اينكه عشق وپرستش، در روح ماست وبه چه كسى برتر از او عشق بورزيم.

عندلیب گلشن عشقیم و گل معشوق ماست گرچه باشد بی وفا گل آن ما، ما آن گل