دارمه گون

منْ بلبلْ صِفِتْ نالمّه ته گِلِهْ باغْ ته فرقتْ جه داغْبه دل دارمه، سَر داغْ

امیر گِنِهْ: که، دارمه هوایِ ته زِلْفْ مِنْ مَجنونْ صفتْ مِجِمْ برایِ ته زِلْفْ

تا مُور به منه کَلهْ جه هاکنهْ خَیْلْ اُونْ مَحَلْ خیالْ دارمه به ته عشقِ مَیلْ

منْ که ساغِر می‌طلبْ دارمه یارونْ! خونابه به دِلْ تا به لبْ دارمه یارونْ!

چنْ حرفِ حقیقتْ نَقْلْ دارْمهْ یارونْ نَیارْمِهْ گِتِنْ، سرِّ حقّْ دارمه یارونْ