جان اهنج

عاشق می باشد آن جان بعید کو می لبهای لعلش را ندید

من مهر تو در میان جان ننهادم تا مهر تو بر سر زبان ننهادم

تیرِ غمِ تو روان، ما هدفِ آسمان جان پیِ غم هم دوان زانک غمش می‌کشد

گذشتم این زمان از جسم و از جان نمیباید مرا جز دید جانان

اگرچه وصل تو مشکل دهد مراد دلم به جان تو که برت جان دهم به آسانی

بمردم تا بماندم زندهٔ دوست بمرد از جسم و از جان بندهٔ دوست