معنی چهارجهت | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

چهارجهت. [ چ َ / چ ِ ج َ هََ ] ( اِ مرکب ) چهار حد اصلی. چهارسوی وچهارطرف: چهار جهت اصلی؛ مشرق، مغرب، شمال و جنوب. چهار جهت فرعی؛ شمال شرقی، شمال غربی، جنوب شرقی و جنوب غربی. || عالم. رجوع به چارجهت شود.

فرهنگ عمید

چهار جهت اصلی که عبارت است از مشرق، مغرب، شمال، و جنوب، چهار سمت.
* چهارجهت فرعی: چهار جهتی که بین چهار جهت اصلی قرار دارد و عبارت است از شمال شرقی، جنوب شرقی، شمال غربی، و جنوب غربی.

فرهنگ فارسی

شمال، جنوب، شرق، غرب، وچهارجهت فرعی

جمله سازی با چهارجهت

سبزه‌میدان نام یکی از میدان‌ها و محله‌های قدیمی مرکز شهر خرم‌آباد است. از این میدان چهارخیابان به چهارجهت اصلی منشعب می‌شود. هم‌اکنون به دلیل یک طرفه شده خیابان اصلی جنوب به شمال این میدان در مرکز خیابان قرار گرفته اما به دلیل قدمت تخریب نشده و خودروها از دو سوی آن عبور می‌کنند. سبزه‌میدان از مراکز قدیمی خرید در خرم‌آباد است.

گزارش محتوای نامناسب