معنی هتخشان | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

هتخشان. [ هَُ ت ُ ] ( اِ ) به لغت پازند و پهلوی، بعضی دستورزان است که اهل حرفه و صنعت باشد. این طبقه از مردم ایران باستان، جزو طبقه واستریوشان که یکی از طبقات سه گانه ( اتوربانان، ارتشتاران واستریوشان ) اجتماع بود، محسوب میشدند. ( یشتها. تألیف پورداود ج 2 ص 331 ). رئیس و بزرگ این طبقه را هتخشبذ یا واستریوشان سالاریا واستریوشان بد میگفتند. ( ایران در زمان ساسانیان. کریستنسن ترجمه رشید یاسمی ص 119 ).و برای اطلاع بیشتر، رجوع به فرهنگ ایران باستان و گاتها تألیف پورداود و ایران در زمان ساسانیان تألیف کریستنسن ترجمه رشید یاسمی و کلمه هتخشبذ شود.