بافرهنگ

بافرهنگ، به معنای فردی است که در زمینه‌های مختلف ادب و هنر، دانش و آگاهی لازم را کسب کرده و به آن عمل می‌کند. چنین فردی با پرهیز از نادانی و بی‌ادبی، در جستجوی افزایش دانش و آگاهی خود است و همواره در تلاش است تا از آموزه‌ها و الگوهای مثبت بهره‌برداری کند. پرهیخته بودن نشانگر آن است که این فرد نه تنها به کسب علم پرداخته، بلکه توانسته است آن را در زندگی روزمره و تعاملات اجتماعی خود به کار گیرد. ادب گرفتن به این معناست که فرد با رعایت اصول اخلاقی و ادب اجتماعی، به گونه‌ای رفتار می‌کند که موجب احترام و محبت دیگران نسبت به خود گردد. ادیب بودن نیز به معنای توانایی در بیان اندیشه‌ها و احساسات به شیوه‌ای زیبا و تاثیرگذار است

لغت نامه دهخدا

بافرهنگ. [ ف َ هََ ] ( ص مرکب ) ( از: با + فرهنگ ). ادب آموخته. پرهیخته. ادب گرفته. ادیب. ( یادداشت مؤلف ). || رفیع و بلندمرتبه. || پاک نژاد. || دانا. عاقل. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ عمید

۱. باادب، ادب آموخته.
۲. دانا، عاقل.

فرهنگ فارسی

ادب آموخته پرهیخته

جملاتی از کلمه بافرهنگ

که فر خجسته بماناد شاه جم اورنگ خدیو ملک‌ستان شهریار بافرهنگ
بگفتمش هنری بایدت‌که بپذیرد ترا به بندگی خویش شاه بافرهنگ
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم