سفله

سفله

سفله در زبان فارسی به معنای پست یا پایین‌مرتبه است و به افرادی اشاره دارد که از نظر اخلاقی، اجتماعی یا فرهنگی در سطحی پایین‌تر از دیگران قرار دارند. این واژه معمولاً به توصیف ویژگی‌های منفی یا رفتارهای ناپسند افراد به کار می‌رود.

ریشه واژه:

این واژه از ریشه سفل به معنای پایین و پست گرفته شده است. این واژه به‌طور کلی به معنای ناپسند و بی‌ارزش است.

کاربرد در زبان:

در زبان روزمره، سفله به افرادی اطلاق می‌شود که دارای رفتارهای غیر اخلاقی، رذیلانه یا پست هستند. به عنوان مثال، فردی که به دیگران آسیب می‌زند یا دروغ می‌گوید، ممکن است به عنوان سفله توصیف شود.

معانی مرتبط:

واژه سفله می‌تواند به مفاهیمی مانند پستی، رذالت و بی‌ارزشی نیز مرتبط باشد. این واژه در نقد رفتارهای ناپسند و توصیف شخصیت‌های منفی در ادبیات و محاوره به کار می‌رود.

لغت نامه دهخدا

( سفلة ) سفلة. [ س ِ ل َ ] ( ع ص ) فرومایه. ( غیاث ). مردم ناکس و فرومایه. ( از آنندراج ) ( منتهی الارب ). ناکسان. ( مهذب الاسماء ). پست. ( دهار ). سفلةالناس و سَفِلَتهم اسافلهم و غوغاؤهم. ( اقرب الموارد )

فرهنگ معین

(س یا سُ ) [ ع. سفلة ] (ص. ) ۱ - پست، فرومایه. ۲ - بدسرشت. ج. سفلگان.

فرهنگ عمید

پست، فرومایه، ناکس، پست فطرت.

فرهنگ فارسی

ناکس، پست، پست فطرت، جمع سافل
( صفت ) ۱ - فرود پست پایین مقابل عالی بالا بلند. ۲ - مردم فرومایه دنی دون سفله جمع سفله و سفال و سافلین. یا انوار سافل ( سافله ) انوار متکائفه مقابل انوار عالیه. یا موجودات سافل ( سافله ) طبیعیات.

دانشنامه عمومی

شهر سفله ( به سوئدی: Säffle ) در ناحیه شهری سفله در کشور سوئد واقع شده است. جمعیت این شهر ۱۲۵۷٫۱۴ نفر است.

جملاتی از کلمه سفله

ندیدم قدردانی هیچ از این قوم گروهی سفله را انسان گرفتم
گوهر وصل تو در درج فلک نایاب است سفله را دست براین گوهر نایاب مباد
دست بیداد بیند ای فلک سفله پرست ورنه این مظلمه را دادگری نیست که نیست
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم