کلمه‌ی نزهت جای به معنای محل خوش و دلپذیر برای تفریح، شادی و آسایش است. این واژه ترکیبی است از «نزهت» به معنای تفرج و شادی، و «جای» به معنای مکان. در نتیجه، نزهت جای به مکانی اطلاق می‌شود که برای گردش و فرح‌بخشی مناسب باشد.
نزهت جای معمولاً برای اشاره به باغ‌ها، بوستان‌ها، گردشگاه‌های طبیعی یا هر فضایی به کار می‌رود که انسان در آن احساس آرامش و نشاط کند. این واژه در متون ادبی و تاریخی نیز به عنوان مترادف «متنزه» یا «نزهتگاه» به کار رفته و بار معنایی آن بیشتر به شادمانی و فراغت ذهنی نزدیک است.
کاربرد نزهت جای نشان‌دهنده‌ی اهمیت مکان‌های تفریحی و طبیعی در زندگی انسان است. این واژه علاوه بر جنبه‌ی لغوی، بازتابی از فرهنگ توجه به طبیعت و جست‌وجوی آرامش در محیط‌های دلنشین به شمار می‌رود. به همین دلیل، این واژه هم مفهومی زبانی دارد و هم بخشی از سنت زیبایی‌شناسی و زندگی اجتماعی را بازتاب می‌دهد.
