ناسزا بودن در معنای اول به سخن یا رفتاری گفته می‌شود که توهین‌آمیز، زشت یا تحقیرکننده باشد و موجب رنجش دیگران گردد. فرد یا کلام ناسزا معمولاً با هدف تخریب شخصیت یا ابراز خشم و نفرت بیان می‌شود. این ویژگی برخلاف ادب و احترام در روابط انسانی است و می‌تواند باعث ایجاد کدورت و نزاع شود. بنابراین پرهیز از ناسزا بودن، عاملی مهم در حفظ روابط سالم و احترام متقابل است.
در معنای دوم، ناسزا بودن به مفهوم سزاوار نبودن یا ناشایست بودن است. این کاربرد مجازی نشان می‌دهد که کسی یا چیزی لیاقت یا شایستگی لازم را برای امری خاص ندارد. برای مثال، عمل ناپسند یا تصمیم غلط ممکن است ناسزا قلمداد شود. این معنا نیز به نوعی ارزش‌گذاری اخلاقی و اجتماعی مرتبط است و نشان‌دهنده اهمیت شایستگی و انصاف در رفتار و قضاوت انسان‌هاست.
