ذو اصابع

راءيت ابا عبدالله - عليه السلام - اذا سجد بسط يديه على الارض بحذاء وجهه وفرج بين اصابع يديه، ويقول: انما يسجدان كما يسجد الوجه

در بندگی روی تو گلها به شهادت از غنچه درین باغ برآورده اصابع

نیست در وسع اصابع جود کلکت را حساب چون حساب ارچه گرفتار اصابع می شود

- عن ابى عبدالله وابى جعفر (عليهما السلام ) قالا: كانرسول الله (صلى الله عليه وآله ) اذا صلى قام على اصابع رجليه حتى تورمتفانزل الله تبارك و تعالى: (طه ) بلغه بنى طى، يا محمد!(ما انزلنا عليك القرآنلتشقى. (182)

هست بَیْنَ الاصْبَعَینِ ذُوالجلال وان اصابع خود جلال است و جمال

420) كم بين الحق و الباطلفقال: اربع اصابع، فما رايته بعينك فهو الحق، و قد تسمع بدينيك باطلا كثيرا،بحار، ج 75،ص 196