لغت نامه دهخدا
عشقدان. [ ع ِ ] ( اِ مرکب ) مجمر عشق. جایگاه عشق. کنایه از معشوق:
شهری به فتنه شد که فلانی ازآن ِ ماست
ما عشقباز صادق و او عشقدان ماست.خاقانی.یک شب به دو آفتاب بگذار
یک دل به دو عشقدان برافروز.خاقانی.
عشقدان. [ ع ِ ] ( اِ مرکب ) مجمر عشق. جایگاه عشق. کنایه از معشوق:
شهری به فتنه شد که فلانی ازآن ِ ماست
ما عشقباز صادق و او عشقدان ماست.خاقانی.یک شب به دو آفتاب بگذار
یک دل به دو عشقدان برافروز.خاقانی.
مجمر عشق جایگاه عشق
💡 چند گویم هر چه بینی درجهان سر بسر آن را تو سر عشقدان
💡 این در اینجا عشقدان ای بیخبر بیشکی آتش زند در خشک و تر