دستور زاده

لغت نامه دهخدا

دستورزاده. [ دَدَ / دِ ] ( ص مرکب، اِ مرکب ) وزیرزاده. پسر وزیر:
دستورزاده ملک شرق بوالحسن
حجاج سرفراز همه دوده و تبار.فرخی.دستورزاده شاه ایران زمین
حجاج تاج خواجگان بوالحسن.فرخی.

فرهنگ فارسی

وزیر زاده. پسر وزیر

جمله سازی با دستور زاده

دستور زاده شاه ایران زمین حجاج تاج خواجگان بوالحسن
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
بلا
بلا
ارق ملی
ارق ملی
فمبوی
فمبوی
مطلقه
مطلقه