خون دل خاک

لغت نامه دهخدا

خون دل خاک. [ ن ِ دِ ل ِ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) کنایه از گل و ریاحین. || کنایه از لعل و یاقوت. ( از برهان قاطع ):
خون دل خاک ز بحران باد
در جگر لعل جگرگون نهاد.نظامی.

فرهنگ فارسی

کنایه از گل و ریاحین یا کنایه از لعل و یاقوت.

جمله سازی با خون دل خاک

دارم هوس کز خون دل خاک درش را گل کنم او را بهر رنگی که هست آگه ز حال دل کنم
شوی هم از خون دل خاک سر کوی خویش تا برود هر کجا نام و نشان من است
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
گولاخ
گولاخ
روزگار
روزگار
لاشی
لاشی
گویا
گویا