بی رونقی

به غایت خاطر شیرین غمین ماند از آن بی رونقی اندوهگین ماند

حاجت افتاد به روزم ز سیاهی به چراغ دل به بی رونقی مهر درخشانم سوخت

عملم دادی و بی جرمی معزول شدم تا ز بی رونقی امروز بعالم سمرم

در خراسان بودن عیسی دم زینسان که اوست اینچنین بی رونقی از بی خری یا از خری

چو از میانه به بی رونقی شوم منسوب اگر نکو بود از بهر من ترا نبود