لغت نامه دهخدا
ادبر. [ اَ ب َ ] ( اِخ ) موضعی است در عارض الیمامة که آنرا ثَقب الادبر گویند. ( معجم البلدان ).
ادبر. [ اَ ب ُ ] ( ع اِ ) ج ِ دَبر.
ادبر
ادبر. [ اَ ب َ ] ( اِخ ) موضعی است در عارض الیمامة که آنرا ثَقب الادبر گویند. ( معجم البلدان ).
ادبر. [ اَ ب ُ ] ( ع اِ ) ج ِ دَبر.
دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
دبر (۴۴ بار)
جمله سازی با ادبر
«فَتَوَلَّی فِرْعَوْنُ» ادبر فرعون و اعرض، «فَجَمَعَ کَیْدَهُ» ای حیله و سحرته.