روستای موغان، از توابع بخش مرکزی شهرستان فریدن در استان اصفهان است که در دهستان ورزق جنوبی قرار دارد. بر پایهٔ سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت این روستا ۶۶۴ نفر در قالب ۱۵۹ خانوار بوده است. متأسفانه به دلیل نرخ بالای بیکاری، این روستا شاهد مهاجرت فزایندهٔ نیروی کار فعال خود به شهر اصفهان است، به‌گونه‌ای که جمعیت نسل جدید در آن بسیار کاهش یافته است.
خاستگاه خاندان خزائی در این منطقه به احمدخان خزائی و پسرش امیرقلی‌بک خزائی بازمی‌گردد که به همراه خانواده و دو برادرش، در پی درگیری‌های محلی به فریدن پناه آوردند. در آن زمان، اکثریت ساکنان روستا را ارمنی‌ها تشکیل می‌دادند که در ابتدا با سکونت تازه‌واردان مخالفت کردند؛ اما خزائی‌ها به تدریج و با پرداخت وجوهی، موفق به خرید زمین‌هایی شدند. هم‌زمان با تحولات منطقه‌ای و هویت‌طلبی ارمنستان از شوروی، روند مهاجرت ارمنی‌ها از فریدن و ایران در سال‌های ۱۳۳۳ و ۱۳۳۴ شمسی به مقصد ارمنستان یا اروپا شدت گرفت و در نتیجه، خزائی‌ها به جمعیت غالب روستا تبدیل شدند. هرچند امروزه بیشتر ساکنان موغان را خاندان خزائی تشکیل می‌دهند، اما برخی از ساکنان اصالتاً خزائی نیستند و تنها نام خانوادگی خود را از آنان گرفته‌اند. همچنین، خزائی‌های ساکن در قسمت پایینی روستا، نیای خود را فردی به نام خزل می‌دانند و از نظر هویتی نیز با دیگر ساکنان فریدن که عمدتاً در دوره‌های صفویه و افشاریه به این منطقه کوچیده‌اند، تفاوت دارند. از دیگر خانواده‌های ساکن در این روستا می‌توان به باقری، همتی، مردانی، رسولی، قاسمی و سلیمانی اشاره کرد که در قرن معاصر از روستاهای مجاور مانند خویگان، ننادگان، بلیمیر، قلعه‌ملک و اسکندریه به موغان آمده و در آن ساکن شده‌اند.
زبان و فرهنگ مردم این روستا، ترکی است و آنان را باید ترک‌تبار دانست. یکی از مزایای مهم این روستا، نزدیکی آن به رودخانهٔ پلاسجان است که موقعیتی استراتژیک و جذاب برای آن ایجاد کرده است. هر ساله در ایام عید نوروز، این روستا پذیرای شمار زیادی از گردشگران از سراسر استان اصفهان است. حتی ارمنی‌های ساکن در اصفهان و فریدن نیز گاهی برای برگزاری جشن نوروز به چمنزارهای اطراف روستای موغان می‌آیند و این آیین کهن را در آنجا پاس می‌دارند.