در مورد واژه میون، فرهنگ‌های لغت معتبر مانند منتهی الارب و ناظم الاطباء آن را به عنوان جمع واژه مین معرفی کرده‌اند. همچنین، آنندراج به صراحت بیان می‌کند که در معنای دروغ به کار می‌رود. این نشان می‌دهد که این کلمه ریشه‌ای در زبان عربی داشته و در زبان فارسی نیز به کار رفته است. در ادامه، میون به عنوان صفتی عربی به معنای دروغگو یا سخت دروغزن نیز تعریف شده است. این مفهوم در منابعی چون مهذب الاسماء نیز تایید شده است. بنابراین، می‌توان گفت که میون هم به صورت اسم (به معنی دروغ) و هم به صورت صفت (به معنی دروغگو) در ادبیات و زبان فارسی به کار رفته است. با توجه به تعاریف ارائه شده، میون واژه‌ای چندوجهی است که در گذر زمان معانی مختلفی را در بر گرفته است. درک این معانی به ما کمک می‌کند تا در مواجهه با متون تاریخی و ادبی، برداشت دقیق‌تری از کاربرد این کلمه داشته باشیم و ظرایف معنایی آن را بهتر دریابیم.
میون
لغت نامه دهخدا
میون. [ م َ ] ( ع ص ) دروغگوی. ( منتهی الارب، ماده م ی ن ) ( آنندراج ). دروغگو. ( ناظم الاطباء ). سخت دروغزن. ( مهذب الاسماء ) ( یادداشت مؤلف ).
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
دانشنامه آزاد فارسی
جمله سازی با میون
مره بدی دوست، گره نزن ابروره گره به میون کی خشه ماه نو ره؟
ریکاردو میون واریلا کوستا در تیم‌های فوتبال کورینتیانس سابقهٔ حضور دارد.