میرعلی

در ایران پس از فتح اسلام، خطّاطی به شیوهٔ نسخ وجود داشت. در زمان حکومت ایلخانیان، اوراق مذهّب کتاب‌ها نخستین بار با نقش‌های تزیینی زینت یافت. در زمان حکومت تیموریان در ایران، خط و خوشنویسی به اوج کمال خود رسید. میرعلی تبریزی با ترکیب خط نسخ و تعلیق، خط نستعلیق را بنیان نهاد. مشهورترین خطاط قرآن در این دوره بایسنقر میرزا بود.

در بین انواع خوشنویسی که از آغاز اسلام تا کنون وجود داشته است، نستعلیق زیباترین نوع خوشنویسی محسوب می‌شود؛ به‌طوری‌که آن را «عروس خطوط اسلامی» لقب داده‌اند. نستعلیق (ابدال شده‌ی نسختعلیق)که آمیختهٔ دو خط نسخ و تعلیق(=نسختعلیق) گفته شده، توسط میرعلی تبریزی به کمال دست یافت و حرکتی نو آغاز شد.

در نیمهٔ سده نهم هجری قمری پس از فوت شاهرخ تا به سلطنت رسیدن سلطان حسین بایقرا (۸۷۲ ه‍.ق) فعالیت هنرمندان دچار رکود شد. سلطان حسین پس از به سلطنت رسیدن به کمک وزیر دانشمند و ادیب خود میرعلی شیر نوایی هنرمندان و ادیبان بزرگ را در دربار خود گردهم آورد و باعث اوج‌گیری فعالیت‌های هنری و ادبی شد.

او همراه با کامران تفتی و فرزاد حسنی در نمایشنامه‌خوانی سفر به نهایت دور به نویسندگی و کارگردانی محمد میرعلی اکبری برای کمک به مؤسسهٔ محک که مخصوص کودکان سرطانی است، برنامه‌ای اجرا کردند. آن‌ها تمام پول به دست آمده را به آن مؤسسه واگذار کردند.

گفته می‌شود خواجه محمود با اشاره به اینکه میرعلی گفته بود «نوشته‌های خود را از بد و خوب بنام او می‌کند» پاسخ داده: «استاد بد و نیک را خطا گفته، من آنچه را که بد می‌نویسم بنام او می‌کنم.»