ممن

ممن. [م َ م ِ ] ( هزوارش، ق ) به زبان زند و پازند بمعنی «چه »، چنانکه هرگاه گویند: ممن می گویی، اراده آن باشد که چه میگویی. ( برهان ).
ممن. [ م ِم ْ م َ ] ( ع حرف جر + اسم ) ( از: مِن ْ + مَن ْ ). مِن ْ مَن ْ. ( ناظم الاطباء ). از که.
ممن. [ م ُ م ِن ن ] ( ع ص ) کسی که نسب و پدر وی معلوم نباشد و لقیط. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). و به صیغه اسم مفعول نیز آمده است.

کسی که نسب و پدر وی معلوم نباشد و لقیط. و به صیغ. اسم مفعول نیز آمده است.

[ویکی الکتاب] معنی مِمَّنِ: از کسی که (نون آن به دلیل تقارن با حرف ساکن وتشدید دار کلمه بعد حرکت گرفته)
معنی مِمَّن: از کسی که (مخفف "مِن + مَن ")
معنی یَعْدِلُونَ: معادل و همتا می گیرند - به عدالت حکم می کنند - عدول می کنند - منحرف می شوند (کلمه عدل به معنای حد وسط در بین افراط و تفریط است. عبارت "مِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ یَهْدُونَ بِـﭑلْحَقِّ وَبِهِ یَعْدِلُونَ " یعنی: از آنان که آفریدیم گروهی هستند که مردم...
ریشه کلمه:
من (۴۰۹۷ بار)

💡 السر فیک یا فتی لا تلتمس ممن اتی من لیس سر عنده لم ینتفع مما ظهر