کار ناکرده

کار ناکرده. [ ک َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) ناکرده کار. آنکه عملی را انجام نداده باشد.

( صفت ) کسی که کاری انجام نداده باشد نا کرده کار نکرده کار.
ناکرده کار

💡 آخر گفت: اگر خواهی که فریفته نباشی کار ناکرده را کرده مپندار.

💡 ترسم که کند امید و بیم و آخر کار ناکرده چو کرده کرده چون ناکرده

💡 مزن بر خود از کار ناکرده لاف مکن هیچ رای سخن بر گزاف

💡 چه شکایت کنی ز مردن طفل؟ کار ناکرده جان سپردن طفل؟

💡 هر ساز که ساختم درین واقعه من در کار شکست و کار ناکرده بماند