زد طال بقای تو هر ذره که خورشیدی ای نیر اعظم تو زین طال بقا چونی
ای خدمت تو کردن چون گلبشکر خوردن زین خدمت پوسیده زین طال بقا چونی
آن شد که به نزدیک من ای در خوشاب دشنام ترا طال بقا بود جواب
گر باد بر آن زلف پریشان زندت مه طال بقا از بن دندان زندت
گیرم نداشتی سر دل دوستی ما باری زبان طال بقا هم نداشتی