معنی کف رفتن | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

کف رفتن. [ ک َ رَ ت َ ] ( مص مرکب ) دزدیدن و چیزی به فریب از میان بردن و به عیاری و طراری بردن. ( آنندراج ). دزدیدن. یواشکی چیزی را برداشتن. معمولاً به دزدیهای کوچک و مختصر ( و غالباً کودکانه ) اطلاق میشود. ( از فرهنگ لغات عامیانه جمال زاده ).
دزدیدن قمارباز ورق را با مهارتی خاص. ( یادداشت مؤلف ):
بهر کف رفتن نهد انگشت بر حرفم حسود
خرده گیری خرمنم را خوشه چینی کردن است.سعید اشرف ( از آنندراج ). || پول کسی را هنگام تبدیل به پول خود کم دادن. ( فرهنگ فارسی معین ).
- کف رو؛ عیار و طرار. کسی که کف می رود. آنکه هنگام تبدل پول کسی، پول وی را کم دهد. ( فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ معین

(کَ. رَ تَ ) (مص م. ) دزدیدن، با تردستی ربودن.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) ۱ - دزدیدن بعیاری بردن: ( بهر کف رفتن نهد انگشت بر حرفم حسود خرده گیری خرمنم را خوشه چینی کردنست ). ( اشرف ) ۲ - بفریب چیزی را از میان بردن. ۳ - پول کسی را هنگام تبدیل به پول خود کم دادن.