در علوم اعصاب و جانورشناسی، اصطلاح چندقطبی به یکی از انواع اصلی نورون‌ها یا یاخته‌های عصبی اطلاق می‌شود. این نورون‌ها از ساختاری متشکل از یک جسم یاخته‌ای، یک اکسون و چندین دندریت تشکیل شده‌اند. دندریت‌ها که به‌صورت زائده‌های متعدد از جسم سلولی منشعب می‌شوند، نقش اصلی را در دریافت پیام‌های عصبی از نورون‌های دیگر بر عهده دارند. این نوع از نورون‌ها از رایج‌ترین انواع یاخته‌های عصبی در دستگاه عصبی مرکزی پستانداران، از جمله انسان، به‌شمار می‌آیند. نورون‌های چندقطبی در بخش‌های مختلف سیستم عصبی، از جمله قشر مغز، مخچه و نخاع، یافت می‌شوند و عملکردهای حسی، حرکتی و یکپارچه‌سازی اطلاعات را انجام می‌دهند.
همان‌گونه که در منابع معتبر علمی مانند کتاب جانورشناسی عمومی اثر مصطفی فاطمی ذکر شده است، این طبقه‌بندی بر اساس تعداد و آرایش زائده‌های خارج شده از جسم سلولی صورت می‌پذیرد. در این طبقه‌بندی، نورون‌های چندقطبی در کنار انواع تک‌قطبی و دوقطبی قرار می‌گیرند و مطالعه‌ی آن‌ها برای درک سازمان‌دهی و عملکرد شبکه‌های عصبی از اهمیت بنیادینی برخوردار است.