معنی پس کوچه | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

پس کوچه. [ پ َ چ َ / چ ِ ] ( اِ مرکب ) کوچه کوچکتری که به کوچه دیگر پیوسته است.

( ~. چِ ) (اِ. ) کوچه فرعی.

۱. کوچۀ کوچک.
۲. کوچۀ بن بست.

( اسم ) کوچ. کوچکتری که بکوچ. اصلی پیوسته است.

کوچه فرعی.

از آن پس کوچه های پیش بسته که هرکس دیده پیشش پس نشسته

شام از پس گرسنگی، مدتی مدید یک نیمه نان بخورده، پس کوچه در خفای

لب خیرگیی می کند ار پیش ره آید ابروی گشادی ز پس کوچه تنگی

فوت افسرده دلی چند ز پس کوچه خریم از پی مائده عشق به بازار شویم