هوشمند به معنای فردی است که دارای ذکاوت و هوش بالایی است. این واژه به شخصی اطلاق میشود که در تفکر و تصمیمگیریهایش از خرد و دانش بهرهمند است. اصطلاح هوشمند به نوعی نشاندهنده تواناییهای ذهنی و سرعت عمل فرد در درک مسائل و حل مشکلات است. این صفت به افرادی که در موقعیتهای مختلف میتوانند به خوبی عمل کنند، اطلاق میشود. همچنین در زبان فارسی، کلمه هوشمند ترکیبی از هوش به معنای شناخت و درک و پسوند مند است که به معنای دارا بودن یا برخورداری از چیزی است. بنابراین، هنگامی که میگوییم کسی هوشمند است، در واقع به تواناییهای فکری و بینش عمیق او اشاره داریم. چنین افرادی معمولاً در جامعه به عنوان افراد با تدبیر و عاقل شناخته میشوند و همواره در تلاشند تا بهترین راهحلها را برای چالشها و مسائل خود پیدا کنند.
هوشمند
لغت نامه دهخدا
هوشمند. [ م َ ] ( ص مرکب ) باهوش. خداوند هوش. هوشیار. صاحب هوش. ( برهان ) ( انجمن آرا )
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
۱- صاحب هوش باهوش. ۲- عاقل بخرد: بر هوشمند سلسله ننهاد دست عشق خواهی که زلف یارکشی ترک هوش کن. ( حافظ )
فرهنگ اسم ها
معنی: باهوش، زرنگ، هوشیار، خردمند، ( هوش، مند ( پسوند دارندگی و اتصاف ) )، صاحب هوش، عاقل، بخرد، دارای هوش و توانیی ذهنی و بسیار با هوش
ویکی واژه
عاقل، بخرد.
جملاتی از کلمه هوشمند
گدا از هوشمندی شاه گردد فقیر از هوش صاحب جاه گرد
خبر منعمی شنیده شود هوشمندی ز دور دیده شود
همیبرد ره رهبر هوشمند به یکسو ز پرگار چرخ بلند