لابث

لابث. [ ب ِ ] ( ع ص ) درنگ کننده. ( منتهی الارب ).

(بِ ) [ ع. ] (اِفا. ) درنگ کننده.

۱. درنگ کننده.
۲. مقیم در جایی.

( اسم ) درنگ کننده
درنگ کننده

💡 ای دل اندر راه او ده اسبه ران را جل مباش چست ران چالاک رو لابث مشو کاهل مباش

💡 چه جمعیت آید ز گردنده چرخی که بر وضع واحد دوان نیست لابث

💡 حرف و صوتی که نو به نو حادث می شود نیست چون دو آن لابث

💡 البثّ اشدّ الحزن، سمّی بذلک لان صاحبه لا یصبر علی کتمانه حتّی یبثّه ای یظهره، و البثّ و الابثاث واحد و هو الاظهار و قیل بثّی ای همّی و حاجتی، یقول أشکو إلی من یملک الفرج من البلوی لا الیکم.