زید

زید. [ زَ / زی / زَ ی َ ] ( ع مص ) افزون شدن و افزون کردن ( لازم و متعدی ). یقال: زاده اﷲ خیراً و زاد فیما عنده. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از آنندراج ). افزون کردن و افزون شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( ترجمان القرآن ) ( دهار ). زادَ زیادةًو زَیْداً و زیداً و زَیَداً. رجوع به زیادة شود. ( ناظم الاطباء ). نمو کردن. نمو دادن. افزون شدن. ( فرهنگ فارسی معین ). || ( اِمص، اِ ) افزونی و افزون. یقال: هذا القوم زید علی کذا ( بالفتح )؛ ای یزیدون. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). زیادة. ( اقرب الموارد ). زیادت. ( فرهنگ فارسی معین ). || ( اِ ) نامی از نامهای مردان. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به مواد بعد شود. || ( ضمیر مبهم ) گاه به جای «فلان » و «بهمان » گویند: زید چنین گفت و چنان جواب داد. ( فرهنگ فارسی معین ). گاه زید و عَمْرو یا زید و بکر بجای فلان و بهمان بکار رود و گاه زید تنها آید و معنی فلان یا بهمان دهد