امیرالمومنین

[ویکی اهل البیت] امیرالمؤمنین در لغت به معنی «امرکننده و فرماندهنده به مؤمنان» است.
این لقب از مهمترین القاب آن حضرت است و از میان «سید المسلمین» و «یعسوب الدین» و «قائد الغرالمحجلین» و «امام البررة» و «قاتل الفجرة» و «خلیفة رسول الله» و «وصیه» و «وزیره» و امثال این ها، مهم تر و در درجه بالاتر و جلوتری قرار دارد و به همین جهت رسول الله مردم را امر کردند که به حضرت علی بن ابیطالب سلام نموده و او را بدین لقب نام برند و تحیت بگویند.
و این لقب عنوان اعتباری نیست بلکه بیان حقیقتی است و کشف سری که در آن حضرت موجود بوده است چون امیر و رئیس به هر چه اضافه شود راجع به معنی و حقیقت آن شی ء است. امیر جیش یعنی شخصی که از نقطه نظر فن رزم آزمائی بر تمام جیش مقدم است و امیرالامراء یعنی شخصی که از نقطه نظر امارت بر سایر امراء برتری دارد.
امیرالمؤمنین یعنی شخصی که از نقطه نظر ایمان، رئیس و سپهسالار مؤمنین است ولذا ابن عباس گوید: قال رسول الله: ما أنزل الله آیة فیها «یا ایها الذین آمنوا» الا و علی راسها و امیرها.
و نیز ابن شهر آشوب از طریق عامة چنین نقل می کند که: قال مجاهد فی تفسیره: ما کان فی القرآن «یا ایها الذین آمنوا» فان لعلی علیه السلام سابقة ذلک لانه سبقهم الی الاسلام فسماه الله فی تسع و ثمانین موضعا امیرالمؤمنین و سید المخاطبین الی یوم الدین.
و از این لقب می توان پی برد همان طور که آن حضرت از تمام جهات فضائل نفسیه و مکارم اخلاق و ملکات و عقائد و درجات توحید از همه افضل و اکمل بوده اند، حتما باید در زهد که از صفات مؤمنین است از همه ازهد باشد والا در این خصوص عنوان امارت نخواهد داشت؛ و اگر فرض شود در تمام امت مثلا یک نفر زهدش از آن حضرت بیشتر باشد یا در ردیف زهد آن حضرت باشد در این صورت از این نقطه نظر، آن حضرت امیر او نخواهد بود و همچنین در سایر صفات حسنه مانند جود و سخا و ایثار و عفو و اغماض و علم و حلم و کرم و صلاة و صوم و انفاق و جهاد و قضاء و حکم و لطافت دل و پاکی ضمیر و معارف الهیه و اطلاع بر اسرار و اتصاف به صفات خدا و اسماء حسنی و وصول به درجات مقربین و صدیقین و شهداء و تجلی ذات مقدس حضرت احدیت و مراتب فنا و بقا در همه امیرالمؤمنین به علت مزیت و شرافت، عنوان رهبری و امارت را داشته است و در همه جلو و مقدم بوده است.
بعد از اسلام، کسانی را که از سوی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و خلفا به فرماندهی ماموریت های جنگی منصوب می شدند، امیر می نامیدند. اما عنوان «امیرالمومنین» به معنی خلیفه و فرمانده کل قوای اسلام و پیشوای مومنان است. به اعتقاد علمای شیعه، «امیرالمومنین» عنوانی است که خدای تعالی به علی بن ابی طالب داده و هیچ کس دیگر چه قبل و چه بعد از او برازنده این لقب نیست.
در حدیثی آمده است که پیامبر به اصحاب خود فرمود: «هنگام سلام به علی، او را امیرالمومنین خطاب کنید» و در حدیث دیگری آمده است که:« خدا علی علیه السلام را امیرالمومنین نامیده است».
[ویکی فقه] امیر المؤمنین لقب اختصاصی حضرت علی می باشد. از آن در باب هایی نظیر صلات و حج سخن رفته است.
امیرالمؤمنین لقب وصی و جانشین رسول خدا صلی الله علیه وآله و نخستین امام از امامان معصوم، حضرت علی بن ابی طالب علیهماالسلام است.
حکم اعتقاد به امامت امیرالمومنین
اعتقاد به امامت و ولایت امیرالمؤمنین و وصایت و جانشینی بلافصل آن حضرت از رسول خدا صلی الله علیه و آله واجب، بلکه از ارکان ایمان است.
← حکم شهادت ثالثه در اذان
لقب یاد شده، مخصوص نخستین امام معصوم، حضرت علی بن ابی طالب علیه السلام است و ملقب کردن دیگران حتی دیگر امامان علیهم السلام هر چند، در واقع امیر مؤمنان هستند به امیر المؤمنین، جایز نیست. 
حکم اتمام نماز در مسجد کوفه