آیینه خانه

آیینه خانه

1. آیینه خانه مفخم

این بنا در شمال شهر بجنورد، مرکز استان خراسان شمالی واقع شده است که در دهه ۱۲۵۰ هجری خورشیدی (همزمان با دوران ناصرالدین شاه قاجار) به دستور یارمحمدخان شادلو (سردار مفخم) ساخته شد. این مکان به عنوان فضای اداری و دیوانی برای دیدارهای رسمی و مراسم تشریفاتی مورد استفاده قرار می‌گرفته است.

طراحی این بنا توسط میرزا مهدی خان شقاقی (ممتحن‌الدوله)، یکی از نخستین معماران ایرانی فارغ‌التحصیل از دانشکده معماری پاریس، انجام شده است. این عمارت شامل دو طبقه و ۹ اتاق است. تالار اصلی این بنا که به تالار آیینه معروف است، در طبقه دوم قرار دارد و تمام دیوارها و سقف آن با آینه‌کاری‌های زیبا تزئین شده است.

نمای ورودی بنا با نیم‌ستون‌هایی با کاشی‌کاری‌های رنگی و نقوش اسلیمی تزئین شده است. تالار آیینه دارای ۳ در چوبی با تزئینات استخوانی است و ازاره آن از سنگ مرمر ساخته شده است. از سال ۱۳۷۹، آیینه خانه مفخم به عنوان موزه اسناد و نسخ خطی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

2. کاخ هفت‌دست و کوشک آیینه خانه

این بناها در باغ سعادت‌آباد اصفهان، در کرانه جنوبی زاینده‌رود واقع شده‌اند که به فرمان شاه عباس دوم ساخته شده‌اند. کاخ آیینه خانه دارای ایوان و استخری به مساحت ۵۰ هزار مترمربع بوده است. ویژگی بارز این بنا نصب آیینه‌های بزرگ و تزئینات هنری آن بوده است. این بناها در سال ۱۲۸۰ شمسی (۱۳۱۹ قمری) به دستور مسعود میرزا ظل‌السلطان تخریب شدند.

لغت نامه دهخدا

( آیینه خانه ) آیینه خانه. [ ن َ / ن ِ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) آینه خانه. || ( اِخ ) نام یکی از بناهای صفویه بوده است به اصفهان.

فرهنگ معین

( آیینه خانه ) ( ~. نِ ) (اِمر. )اتاقی که آن را آیینه - کاری کرده باشند.

فرهنگ فارسی

( آیینه خانه ) ( کاخ آینه خانه ) یکی از عمارات اصفهان است که در عهد صفوی بنا شده و آن بفاصله تقریبا ۵٠ متری مشرق کارخانه هفت دست فعلی و ۶٠ متری رود خانه زاینده رود بسمت پل خواجو واقع و مشتمل بود بر تالاری شگفت و عالی. این عمارت در سال ۱۳۱۹ ه. ق. منهدم گردید
( اسم ) اطاقی که آنرا آیینه کاری کرده باشند.

ویکی واژه

اتاقی که آن را آیینه - کاری کرده باشند.

جملاتی از کلمه آیینه خانه

دل در خیال دیدار آیینه خانه‌ای داشت تا بر ورق زد آتش طاووس پرفشان شد
جهان ز عکس رخ آن یگانه پر شده است مثال واحد و آیینه خانه پر شده است
پیداست عکس چهره گل در هوای ابر آیینه خانه کرده چمن را صفای ابر
وحشت کند ز خود دل روشن، چه جای خلق یک تن، هزار تن بود آیینه خانه را
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم