بزک

بزک. [ ب ُ زَ ] ( اِ ) پرنده ایست سیاه رنگ و منقار درازی دارد و بیشتر بر کنارهای آب و گاهی بر سر درخت هم نشیند و آواز بلند کند. ( برهان ) ( آنندراج ) ( انجمن آرای ناصری ). آنرا برزه نیزخوانند. ( آنندراج ) ( انجمن آرای ناصری ) 
بزک. [ب َ زَ ] ( اِ ) ( شاید از کلمه ترکی و از مصدر بزمق باشد ) و شاید تبزیج عربی بمعنی آراستن از این کلمه فارسی معرب است. ( یادداشت بخط دهخدا ). آرایش که زن روی خویش را کند از سفیداب و سرخاب و وسمه و زنگک و خال و سرمه و جز آن. چاسان فاسان. تزین. تحفل. توالت.