کلمه اندر در زبان فارسی به معنای در یا درون است و برای اشاره به حالت یا موقعیتی که در داخل چیزی قرار دارد، به کار میرود. این واژه بیشتر در متون ادبی و شعر فارسی کاربرد دارد و به نوعی به مفهوم در میان یا در داخل نیز اشاره می‌کند.
به عنوان مثال، در جملاتی مانند “اندر دل من” به معنای “در دل من” است و نشان‌دهنده وجود احساسی یا تفکری در دل فرد است.
در برخی متون، اندر می‌تواند به معنای در مورد یا در باب نیز استفاده شود.
اندر. [ اَ دَ ] ( حرف اضافه ) به معنی در باشد که بعربی فی گویند همچنانکه اندر آن و اندر خانه یعنی در آن و در خانه. ( برهان قاطع ) ( هفت قلزم ). کلمه رابطه به معنی در و درون مانند اندرآن یعنی در آن و اندر خانه یعنی درون خانه. ( ناظم الاطباء ). در. ( فرهنگ فارسی معین ). مطلقاً در دوره سامانی بجای در کلمه اندر که در پهلوی هم بدین طریق متداول بوده است بکار میرود و در استعمال این قید گاهی افراط میشود چه هم پیش از اسم می آمده و هم بعد از کلمات مضاف بباء اضافه من باب تأکید بکار برده می شده است. ( از سبک شناسی ملک الشعراء بهار چ 2 ج 2 ص 57 )