زن

زن. [ زَ ] ( اِ ) نقیض مرد باشد. ( برهان ). مطلق فردی از افراد اناث خواه منکوحه باشد و خواه غیرمنکوحه. ( آنندراج ). مادینه انسان. بشر ماده. امراءة. مقابل مرد. مقابل رجل. ( فرهنگ فارسی معین ). انسان و ماده ای از نوع بشر و مراءة و نساء و خاتون و بانو. ج، زنان. ( ناظم الاطباء ). مادینه از آدمی. با ژینای یونانی از یک اصل است. پهلوی «ژن » ( زن. زوجه )، اوستا «جنی » و «جنی »...، هندی باستان «جنی » و «جنی » ( زن، زوجه )، ارمنی «کین » ( زن، بانو )، کردی «ژین » ( زن )...، افغانی «جینه ای » و «جونه ای »، بلوچی «جن » و «غین »، سریکلی «غین » و«ژین »، منجی «ژینگا» و اورامانی «ژن ». ( حاشیه برهان چ معین )

[ویکی فقه] زن مقابل مرد است.
زن مقابل مرد وبه معنای زوجه است.
کاربرد زن در فقه
از احکام زن به معنای نخست در بسیاری از ابواب، نظیر طهارت، صلات، صوم، حج، جهاد، تجارت، حجر، کفارات، ارث، شهادات، حدود، قصاص و دیات سخن گفته اند.برخی نیز درباره احکام زنان کتابی مستقل نوشته اند، از جمله «احکام النساء» نوشته شیخ مفید رحمه اللَّه. چنان که بعضی عناوین فقهی، همچون حیض، نفاس، استحاضه و عدّه دربردارنده احکام خاص زنان می باشند.
اشتراک زن و مرد در احکام
زن همچون مرد، مکلف به تکالیفی است که از جانب شارع مقدس تشریع شده است و در نوع تکالیف تشریع شده، مانند وجوب نماز، روزه، حج، خمس و زکات، و حرمت دروغ، تهمت، غیبت و زنا، تفاوتی میان مرد و زن نیست، مگر در کیفیّت و خصوصیت برخی از آنها که منشأ آن ویژگیهای خاص هریک از زن و مرد به لحاظ جسمی و روحی و غیر آن است.قاعده اشتراک از قواعد فقهی است که از جمله مفاد آن، اشتراک زن و مرد در تکالیف تشریعی است؛ بدین معنا که هر تکلیفی که متوجه مرد است، متوجه زن نیز هست، مگر آنکه دلیلی خاص بر استثنا وارد شده باشد.