اوج یک واژه فارسی است که به معنای بالاترین نقطه، قله یا حدی است که چیزی می‌تواند به آن برسد. این اصطلاح می‌تواند در زمینه‌های مختلف، مانند هنر، علم یا زندگی فردی، به نقطه‌ای اشاره کند که چیزی به بیشترین شکوه، قدرت یا شدت خود می‌رسد.
در زیر به برخی از کاربردهای این واژه اشاره می‌کنیم:
در معنای فیزیکی: به بالاترین نقطه یا ارتفاع یک جسم اشاره دارد. مثلاً اوج کوه به بالاترین قسمت یک کوه اطلاق میشود.
در معنای عاطفی یا تجربی: می‌تواند به بالاترین سطح احساسات یا تجربیات انسانی اشاره کند. مثلاً اوج شادی به معنای بالاترین سطح شادی و خوشحالی است.
در موسیقی: به بالاترین نقطه یا بخش هیجان‌انگیز یک قطعه موسیقی اشاره دارد. این نقطه شامل اوج‌ترین نت‌ها یا احساسات است.
آسم شکننده نوعی آسم است که با حملات مکرر و شدید قابل تشخیص است. آسم شکننده نوع ۱ یک بیماری است که علیرغم مصرف داروی شدید، تنوع وسیعی در اوج جریان دارد. آسم شکننده نوع ۲، آسم به خوبی کنترل شده با پس‌زمینه با تشدید شدید ناگهانی است.
نی غلط گفتم، کفش خورشید اوج رفعتست نیزه زرین بود خط شعاع آفتاب
تا لوای دولتت را نگذراند از اوج عرش اهل معنی را نشد معلوم شان آفتاب
در طول چهار قرن پس از سقوط ساسانیان، ایرانیان به تدریج به اسلام گرویدند و بر پایهٔ اعتقادات تازه خود فرهنگی جهانی را شکل دادند که حاصل تلاقی سنت‌های گوناگون بود؛ هنر و معماری اوج گرفت و با ظهور دانشمندان ایرانی مسلمانی همچون: ابن سینا، فارابی، خوارزمی، جابر بن حیان و بعدها خواجه نصیرالدین طوسی، علومی مانند پزشکی، شیمی، ریاضیات و نجوم پیشرفت‌های چشمگیری کرد و زبان فارسی با جذب واژگاه عربی گسترش بی‌نظیر یافت.
بر اوج رفعتی هرگاه اختر در گذر بینی دعا بهر دوام دولت صاحبقرانی کن
