تلف کردن به معنای از بین بردن، هدر دادن یا نابود ساختن چیزی است. این واژه در زبان فارسی برای توصیف عملی به کار می‌رود که طی آن چیزی به شکل غیرقابل استفاده یا بی‌فایده درمی‌آید. تلف کردن می‌تواند شامل مال، وقت، انرژی، منابع طبیعی یا هر چیز ارزشمند دیگری باشد و معمولاً بار معنایی منفی دارد، زیرا نشان‌دهنده از دست رفتن چیزی است که قابل بازیابی یا جبران نیست.
از نظر کاربرد، این عمل می‌تواند هم عمدی باشد و هم غیرعمدی. برای مثال، وقتی کسی غذایی را دور می‌ریزد یا منابع طبیعی مانند آب و انرژی را بدون بهره‌وری مصرف می‌کند، به نوعی آن‌ها را تلف کرده است. در متون ادبی و حکمی نیز تلف کردن به عنوان یک رفتار ناپسند معرفی شده و نشان‌دهنده بی‌توجهی به نعمت‌ها و امکاناتی است که خداوند یا طبیعت در اختیار انسان قرار داده است.
در زندگی روزمره، این مفهوم فراتر از مواد و اشیاء فیزیکی است و شامل زمان و فرصت‌ها نیز می‌شود. اتلاف وقت، فرصت‌های تحصیلی، کاری یا اجتماعی نمونه‌هایی از تلف کردن هستند که تأثیر مستقیمی بر کیفیت زندگی و پیشرفت فرد دارند. بنابراین، این واژه علاوه بر معنای از بین بردن، به نوعی هشدار نسبت به بی‌توجهی و عدم بهره‌وری درست از منابع و فرصت‌ها نیز اشاره دارد.
